West Highland Way

Ken je deze route goed? Wil je graag je kennis toevoegen aan deze pagina?
Geef ons een seintje op communicatie@hikingadvisor.be

Facts

Type : route in lijn, langs meren en rivieren en door de wijdse landschappen met heide en boglands van de Schotse Highlands
Startpunt : Milngavie : dit ligt aan de rand van Glasgow, de hoofdstad van Schotland
Eindpunt : Fort Williams : aan de voet van de Ben Nevis en de officieuze hoofdplaats van de Highlands
Lengte : 154 km
Hoogtemeters : erg mysterieus : 3000 m+ tot 4500 m+ afhankelijk van de gids of website die je kiest. De waarheid zal wel ergens in het midden liggen.
Moeilijkheid : Staptechniek Niveau 2 op 4. Fysiek Niveau 2 à 3 op 4. Bivakkeren Niveau 2 op 4.
Etappes : kan zeer flexibel ingevuld worden. 5 dagen voor de gedreven trekker, 7 à 9 dagen voor wie het wat rustiger aan doet.

Overzichtskaart

Moeilijkheidsgraad en techniciteit

Technisch : over het algemeen een breed en goed bewandelbaar pad. Hele stukken van de West Highland Way gaan terug op een militair pad dat Generaal Wade in de 18° eeuw heeft laten aanleggen om het Engelse leger snel door Schotland te kunnen verplaatsen.
Wie de kaart voor het eerste doorneemt zou denken dat de moeilijkste plek de "Devil's Staircase" is, maar dat is niet zo (dit is wel het hoogste punt van de trail). Maar in de praktijk zijn enkele zones waar het pad wat geleden heeft onder erosie en vreemd genoeg ook een aantal stukjes langs Loch Lomond de plekken waar het stappen een stuk lastiger is.

Fysiek : De hoogtemeters tellen ook door ; vanaf dag 2 heb je 500 à 700 m+ per dag. En voor wie niet met de tent is : in dat geval zit er een vrij lange etappe van zo'n 25 km in. Op dit heuvelachtige parcours is dat best zwaar.

De keuze van de overnachtingsformule heeft ook een serieuze invloed. Wie kiest voor bivakkeren heeft een veel zwaardere rugzak dan wie binnenslaapt en wie dan ook nog eens betaalt voor bagagetransport heeft alleen een lichte dagrugzak mee. Anderzijds is wie met de tent reist veel flexibeler : wie kiest voor binnen slapen moet ruim op voorhand alles boeken in het wandelseizoen en herplannen ifv. slecht weer of een extra rustdagje is zo goed als onmogelijk.

Wat maakt het werkelijk lastig :

Het weer. Ofwel is echt Schots regenweer en dan is er overal water : in de lucht vanuit alle richtingen als slagregen, drizzle of mist (en als het echt tegenslaat papsneeuw), op de paden en op de duur ook in elk plekje van je schoenen, je kledij en rugzak. Overweeg zoals de locals om te investeren in waterproof sokken. Verhalen met bleinen op de voeten zijn legio : neem op dat vlak alle mogelijke voorzorgen. Voor wie kiest voor de tent : aarzel niet om één of twee keer een binnenslaapplek te boeken om alles opnieuw goed te drogen. Dit kan eventueel ook in één van de twee bothy's (spartaanse schuilhutten maar wel met kachel) die je op de West Highland Way passeert (Doune en Rowchoish Bothy).
Ofwel is het mooi weer en dan zijn de midges van de partij. Zorg ook daar voor het nodige en aarzel niet om dat hoofdnetje op te zetten en sluit maniakaal de binnentent af op het bivak. Liever lullige selfies dan levend opgevreten te worden door deze Schotse micro-muggen.

Eigenlijk moet je op elk type weer voorbereid zijn : het kan er in bet normale wandelseizoen ook stormen, net niet vriezen, sneeuwen of hagelen, vreselijk warm en drukkend zijn. En soms zelfs al die weertypes op dezelfde dag.

Het blijven de Highlands. Dit betekent ook op dit populaire wandelpad : afgelegen, onvoorspelbaar weer, zones zonder gsm-signaal.

Beste seizoen :
Het normale wandelseizoen is april tot oktober. In die periode zijn de meeste winkels, hotels, B&B's, bagagetransfer, enz. open. Maart en november zijn twijfelgevallen.
Mei is vaak net iets droger dan de rest van het jaar.
De herfst (oktober) is koeler en biedt spectaculaire kleuren.
Normaal gezien is er op de West Highland Way geen hinder door jacht (die men er eufemistisch "deer stalking" noemt).
Juni tot september zijn druk en met meest kans op hinder door midges. Vaak zijn alle accomodaties volgeboekt en zijn er honderden mensen tegelijk op weg op elke etappe.
In de winter (december tot februari) is de West Highland Way véél zwaarder. Afhankelijk van het weer in de voorbije dagen zijn de paden onzichtbaar onder verse sneeuw (moeilijk stappen + GPS en andere speciale navigatieskills nodig), onder slushy papsneeuw of onder ijs (micro-crampons en ice-axe nodig). Buiten een paar plekken met skitoerisme zal je volstrekt niemand ontmoeten. De dagen zijn erg kort en de lange nachten (14 - 16 uur nacht) zijn bitterkoud. Kortom in de winter is de West Highland Way een serieuze onderneming die alleen voor ervaren winter-hikers is weggelegd.

Etappes en varianten

Je kan de etappes naar believen korter en langer maken. De officiële website doet een aantal suggesties.

Wandelrichting : zo goed als iedereen doet de tocht van zuid naar noord. De route kan uiteraard ook in de andere richting gedaan worden. Waarom tocht zuid naar noord : de route wordt geleidelijk aan lastiger in die richting dus je kan rustig opbouwen, er is meer kans dat je de wind in de rug hebt en zowat alle reisgidsen zijn geschreven voor wie van zuid naar noord stapt.

Is de route niet zwaar genoeg ? Bekijk eens de Highland High Way. Deze loopt parallel met de West Highland Way maar dan op de bergtoppen in plaats van in de valleien.

Is de route niet lang genoeg ? Vanuit Fort Williams zijn dit een aantal voor de hand liggende verlengingen :

Rond af in schoonheid met de top van de Ben Nevis. Let hierbij op : dit is gemiddeld 1000 m hoger (dus 10 °C kouder en met meer mist en regen dan de West Highland way). De normaalroute is erg populair en komt neer op een forse dagtocht.
Zoek je iets van vergelijkbare moeilijkheid : ga verder op de Great Glenn Way. Deze volgt de oevers van Loch Ness en de andere meren in deze grote vallei die de Highlands doormidden snijdt, tot in Inverness. De Schotse "coast to coast".
Mag het een maat of twee zwaarder zijn : ga dan verder op de Cape Wrath Trail.

Openbaar vervoer en bereikbaarheid

Afhankelijk van jouw persoonlijke keuze bereik je het centrum van Glasgow met trein (8 à 10 h vanuit bv. Brussel ; wie ruim op voorhand boekt en wat flexibel is krijgt een redelijke prijs ; nachttrein mogelijk), met het vliegtuig (shuttle busses vanuit luchthaven naar Glasgow), met de bus (12 - 15 h, enige goedkope formule) of met de auto.

Het startpunt Milngavie is per trein of per bus bereikbaar vanuit het centrum van Glasgow.

Terug vanuit Fort Williams naar Glasgow kan per bus of met de trein en duurt 3 à 4 uur. De bus- of treinroute kruist op een aantal plekken de West Highland Way. Er zijn dus ook locals die de West Highland Way in stukjes, per dag of per weekend, afstappen. Directe nachttrein naar Londen mogelijk ("Caledonian Sleeper").

Topokaarten en gidsen

Dit is een populaire route dus er zijn meer dan voldoende reisgidsen beschikbaar.

Bewegwijzering

Het pad is overal vrij duidelijk en waar dat nodig is staan er paaltjes met het symbool van de West Highland way.

Bivakkeren en overnachting

Tijdens het normale wandelseizoen is er een hele reeks B&B's, hostels en hotelletjes beschikbaar op de route of op een korte afstand (te voet, per bus of langs Loch Lomond per ferry).

Bivakkeren is mogelijk langs een groot deel van de route. Opgelet : in het nationaal park zijn er restricties ("byelaws") en kan je alleen op specifieke bivakplekken terecht tijdens het normale wandelseizoen. Hiervoor is een reservatie nodig en betaal je een symbolische bijdrage.

Bevoorradingsmogelijkheden onderweg

In het zuiden zijn er meer dan voldoende dorpen met winkeltjes. Hoe noordelijker, hoe minder dat het geval is, maar zelfs dan kan je minstens dagelijks terecht in een pub.
De meest logische plekken voor een bezoekje aan een supermarkt zijn Milngavie / Tyndrum / Kinlochleven.

Nuttige bronnen

Officiële website van de West Highland Way

De meer commerciële website

Website van Loch Lomond en Trossachs National Parc

Scottish Midges Forcast

De West Highland Way met (kleine) kinderen