Ken je deze route goed? Wil je graag je kennis toevoegen aan deze pagina?
Geef ons een seintje op communicatie@hikingadvisor.be

Facts

  • Landschappelijk prachtige tocht op de wip tussen Wallis in Zwitserland en Val d'Aosta in Italië, met heel veel 4000-ers, veel meer dan alleen de Matterhorn.
  • Lengte : 147 km op 9 dagen.
  • Hoogtemeters : 11000 hoogtemeters
  • Moeilijkheid : Staptechniek Niveau 4+ op 4. Fysiek Niveau 4 op 4.
  • Periode : juli - augustus. In sommige jaren ook september.
  • Bivakkeren of berghutten : wordt zo goed als altijd via berghutten en/of hotelletjes in de dorpen gedaan.
  • Voorkeursrichting : tegen de klok in. Dit geeft het meeste mogelijkheden om kabelbanen te gebruiken en klopt ook best met het ideale uur voor het stuk op de Haut Glacier d'Arolla.
  • Startpunt : Het normale startpunt is Sankt-Niklaus, bereikbaar vanuit Brig of Visp met de trein. De auto kan ook, maar parkeren op een niet-betalende parking is er een uitdaging.

Overzichtskaart

Situering van de route op de Schweizmobil kaart.

Moeilijkheidsgraad en techniciteit

Veeleisend.

  • Fysiek : 11000 hoogtemeters / 147 km op 9 dagen. Meerdere etappes van 1500 m+
    Reisbureaus schrappen een deel van de route met transfers met taxi, trein of kabelbaan en komen op 6 dagen, waaronder de zwaarste etappes.
  • Technisch : een deel is op klassieke bergpaden. Maar er zijn ook twee etappes op een relatief gemakkelijke gletscher en meerdere passen boven 3000 m. Laat je niet inpakken door de wervende teksten van reisbureau's : de tocht is inderdaad gemakkelijker dan klassieke huttentochten voor alpinisten in de regio maar ze is veel technischer dan pakweg een Tour des Combins of een Tour du Mont Blanc.
    De hoogste pas (Theodulpas en -hut 3317m) ligt in een intensief skigebied en is daardoor niet zo moeilijk. De oversteek van Glacier d'Arolla naar Col de Collon (3069) wordt jaar na jaar wat lastiger door global warming en is ondertussen T5, daar waar de gletscher plaats maakt voor een chaotische schuivende puinbak.
    De lastigste col is de Colle di Valcournera (3072m) die als T5 gewaardeerd wordt (padloos over puin + sneeuw, klauterpassages die je eigenlijk grotendeels ongezekerd moet kunnen klimmen omdat je anders veel te veel tijd zou nodig hebben voor deze lange etappe).
  • Engagement : als de tocht halverwege moet afgebroken worden (door slecht weer bv.) is het een zeer complexe omweg via Simplonpas of Grote Sint-Bernardpas om terug bij het startpunt te raken.

Dit soort klauterpassages moet je zeker aankunnen op de Matterhorn Tour

Etappes en varianten

Verloop van de route

De eerste 3 etappes zijn telkens de overschreiding van een hoge pas en afdaling naar een dorpje : Sankt-Niklaus in het Mattertal, Grüben in het Turtmanntal, Zinal in Val d'Anniviers en Les Haudères / Arolla in Val d'Hérens. De etappes kunnen heel soepel aangepast worden : je kan in de vallei overnachten of in berghutten (Jungu, Turtmannhütte, Cabane Moiry, ...) en eventueel een stukje inkorten met een kabelbaan.

In dit eerste stuk zie je ook wat varianten : sommigen nemen de gemakkelijker passen van de Walkers Haute Route / Alpenpassenroute. Wie in de geest van de Tour du Cervin blijft, kiest voor de lastiger Cols bv. Forcletta ipv. Meidpass naar Turtmanntal. Een alternatief startpunt is Randa, met een schitterende extra etappe via de Topalihut. Je kan er ook voor kiezen om die op het einde te doen : dit geeft wat meer speelruimte in geval van slecht weer.

Arolla is een soort "point of no return". Indien het weerbericht niet voldoende mooi en stabiel is voor de komende 3 dagen, is het aangewezen om de plannen aan te passen. Plan B in plaats van de Tour du Cervin is om een lokale lus te doen in Val d'Hérens of om een paar dagen de Alpenpassenweg te volgen in plaats van de drie lange en technisch uitdagende etappes die volgen. Het alternatief is om voldoende dagen marge te voorzien en zodat je indien nodig het slecht weer kan uitzitten ergens onderweg op één van deze 3 etappes.

De drie zware etappes na Arolla zijn ook telkens een overschrijding van een hoogalpiene pas. Ze lopen door één van de meest afgelegen stukken van deze regio. Indien je merkt dat je te traag bent of dat het fysiek zwaarder is dan je aankan met het weer en het terrein van die dag ; aarzel niet : er is telkens een berghut waar je naar kan uitwijken.

Vanuit Arolla is het in één trek over de gletscher (spleten mogelijk ! / route aangeduid met paaltjes om de 100 m / sterk afgeraden bij mist of in sneeuwbui / GPS alleen bruikbaar met track van het lopende seizoen) naar Col Colon (3069m) en afdaling naar Prarayer. De uitklim van de gletscher naar de Col wordt ieder jaar lastiger : ze loopt ondertussen door een schuivende puinzone die ieder jaar iets steiler en onstabieler wordt. Indien nodig kan je direct na Col Colon terecht in de Rif. Nacamuli. Net als alle gletscher-passages wordt deze jaar na jaar lastiger door het krimpen van de gletscher en waar ooit stevig ijs lag, ligt er nu los morenepuin of spekgladde afgeronde rots - bereid je voor met recente informatie !
De etappe naar Breuil-Cervinia gaat over de Col de Valcournera (3072m, los puin, klauteren, sommige klauterpassage hebben een vast touw maar dat is niet veralgemeend). Wie de etappe wil opbreken kan dit in de Rifugio Perucca -Vuillermoz.
Van Breuil naar Zermatt kan in één dag (zelfs gemakkelijk indien je wat inkort met de kabelbanen). Maar eigenlijk is het mooier en interessanter om te overnachten in de Gandegghütte en de dag daarna even de officiële Tour du Cervin te verlaten voor een lange lus te maken langs de voet van de Matterhorn, eventueel zelfs met een extraatje tot aan de Schonbielhütte. Overnachten in de Theodulhütte kan ook, maar dit is ongeveer de minst gezellige hut van deze Tour.

Na Zermatt kan je het treintje nemen naar het startpunt, of de Tour in schoonheid rondmaken met twee etappes over de Europaweg. Of beter nog 1 etappe Europaweg (zicht op Weisshorn en Zinalrothorn) en 1 etappe via de Topalihut (zicht op de Michabel-4000-ers).
De Europaweg is vaak buiten gebruik wegens steenslag. Wie dan toch nog een grande finale wil kan evt. opteren om na Zermatt vanuit Sunnega een lange boog te maken via Pfulwe (3154, T4). Schitterend zicht op Monte Rosa, Strahlhorn, Allalinhorn vanuit een ongewone richting.

Deze tocht is een maatje of twee zwaarder dan bijvoorbeeld de Tour du Mont Blanc. Enkel geschikt voor wie fysiek sterk genoeg is en de nodige ervaring heeft om in dit old school alpine terrein vlot zijn weg te vinden.

Wie liever het gewicht van de gletscheruitrusting niet meeneemt maar toch veilig tewerk wil gaan, kan beroep doen op een berggids die enkel de gletscherpassages (Plan Bertol - Col de Collon en Theodulhütte - Trockener Stegg) begeleidt. Die gids zorgt voor het materiaal en de veiligheid. Contacteer het gidsenbureau van Val d'Hérens voor de eerste en zoek op "Theodul Glacier Crossing" of contacteer de Theodulhut voor de tweede. Je kan zelfs de portefeuille helemaal opentrekken en de gids een paar uur langer boeken om ook de Breithorn (een "gemakkelijke" 4000-er) als afsluiter van de tocht te doen.

Openbaar vervoer en bereikbaarheid

Het meest gebruikelijke startpunt Sint Niklaus is zeer goed bereikbaar per trein.
Aanreis per trein is aanbevolen ; het vermijdt de moeizame zoektocht naar een parking waar je de auto gratis kan achterlaten in de buurt van het startpunt.

Topokaarten en gidsen

Topo's :

Kaarten : wie met papieren kaarten vertrekt, moet heel veel kaarten meenemen. Voorkeur voor de overzichtskaarten in de wandelgidsen in combinatie met de 1:25000 Zwitserse kaart op de telefoon. Voor het meest zuidelijke deel zijn enkel kaarten op 1:50000 beschikbaar.

Bewegwijzering

Geen specifieke markering op het terrein. Met andere woorden de gewone rood/witte (bergpaden) of blauwwitte (alpien terrein) markering in Zwitserland en deels rood-wit (de meeste bergpaden) en niets of ad hoc (alpien terrein, doorkruisen skigebied) in Italië.

Weetje : de naam van deze route wordt meestal niet afgekort. Wie TDC zegt, bedoelt de Tour des Combins. TC wordt wel eens gebruikt, maar is niet algemeen. De afkorting werkt immers niet in het Duits of het Engels.

Bivakkeren en overnachting

Wordt zo goed als altijd met overnachting in berghutten gedaan.

Er is een bivakverbod op een relatief groot deel van de route :

  • Zwitserland : verbod in heel Zermatt en op een aantal andere plaatsen met één of ander speciaal statuut. Zie informatie over bivakkeren in Zwitserland.
  • Italië : in Val d'Aosta is bivakkeren alleen toegelaten boven 2500 m hoogte.

Bevoorradingsmogelijkheden onderweg

Na 1 of 2 overnachtingen in de bergen passeert de Tour in een dorp in de vallei met alles wat je nodig hebt aan voeding of outdoor-gerief.

Nuttige bronnen

Websites :