Sutherland en Caithness zijn de meest noordelijke delen van het vasteland van Groot-Brittannië. Kort bij de uiterste punt Cape Wrath ligt de meest noordelijke Bothy Kearvaig. Noordwest Sutherland is een prachtig landschap van perfecte zandstranden waarvan Sandwoodbay wel één van het bekendste is en de voorlaatste etappe plaats op weg naar Cape Wrath, ruige kuststroken en een prachtig heidegebied bezaaid met glinsterende meren.
Het gebied is vandaag dunbevolkt, een gevolg van de ontruiming van de Hooglanden. Caithness in het oosten, is vruchtbaarder en heeft een aantal fantastische kustlandschappen met dramatische kastelen, grote zandstenen kliffen en torenhoge zee-stacks, evenals grotere steden zoals Wick en Thurso.
Ullapool is de belangrijkste stad in het noordwesten. Het ligt in het hart van een prachtig gebied voor wandelaars, tussen twee prachtige, maar contrasterende delen van de Highlands.
Het grimmige maar angstaanjagend mooie gebied van Assynt en Sutherland in het noorden, met zijn vreemde geïsoleerde bergen. Waarvan Suilven en Canisp wel de meest bekenden zijn. Zich optillend uit een van de oudste gronden die de aarde hebben gevormd.
Bivak op Suilven (foto: Ivo Vanmontfort).
Ten zuiden van Suiven valt vooral Cul Mor op. Liggend in een waterrijk gebied met meer uitgesproken toppen. Ten noorden van Glen Oykel en oostelijk van de A837 zijn er genoeg varianten te bedenken in een (eenzame) lange weg naar Cape Wrath in het noorden. In het zuid-oosten zijn groter bergmassieven van de Fannichs, Beinn Deargs uitstekende plekken voor graatwandelingen.
Wester Ross ten zuid-westen van Ullapool waar de schitterende toppen van An Teallach voor een aanzuigeffect zorgen. Bij bothy Shenavall zuidelijk van An Teallach zal je zeker in het weekend niet alleen zijn met de Fisherfield 6 in de buurt. Zes munros op een hoopje die op een weekend afgewerkt kunnen worden. Het uitzicht vanaf de hut is een klassieker en in goede omstandigheden een parel om te bewonderen. Wester Ross mag je gerust wildernisgebied noemen. Met alleen de Ordnance Survey Landranger Map 19 ben je voor dagen zoet.
Fisherfield Forest en Letterewe Forest met Loch Maree als een van de meest pittoreske Schotse zoetwatermeren is een gebied waar uitdagende tochten mogelijk zijn zonder dat je veel volk tegen komt.
Torridon, meer naar het zuiden is het hart voor een ander berggebied gelegen aan de oostkant van Loch Torridon dat eigenlijke een fjord is. Hoge toppen vallen daar als het ware naar zee niveau en geven het daarom een uitgesproken karakter. Noordelijk van Torridon ligt Beinn Eighe een graat die integraal in een lange dag overgestoken kan worden.
Ten zuiden van Torridon zijn de bergen al even ruig. Applecross en Lochcarron zijn aantrekkelijke vissersdorpjes. De spoorweg die door Glenn Carron naar Kyle of Lochash loopt is een goede verbindingsas voor mensen die aangewezen zijn op openbaar vervoer om deze streek te verkennen.
Kintail en Affric behoren ook tot de meest populaire gebieden voor wandelingen in de Schotse Hooglanden. Te bereiken vanuit Glasgow met de Citylink busverbinding naar Skye doorheen Glen Shiel. Kintail zelf is beroemd om zijn klassieke bergrug “Five Sisters” en samen met de South Glen Shiel ridge walk vooral de favoriet van Munro Baggers. De meest afgelegen jeugdherberg Glen Affric Youth Hostel van Schotland is de toegangspoort tot een prachtig beboste vallei met naar het oosten Loch Ness. Het beroemdste meer van heel Schotland.
Bivak in Kintail (foto: Ivo Vanmontfort).
Morar en Knoydart (25) is bekend als ‘Rough Bounds’.De hoge en dramatische bergen van Knoydart worden omringd door zee en heide. Toegang tot Inverie met zijn meest afgelegen en daarom erg bekende pub kan enkel door een ‘lange wandeling over ruig terrein vanaf Kinloch Hourn of een oversteek met de boot vanaf Mallaig. Verder zal je er amper bewoning vinden. Slechts een paar woningen langs de westkust. Hierdoor is dit één van Schotland meest afgelegen gebieden.