De GR70 of "Le chemin de Stevenson" is de bekendste wandelroute in het Centraal Massief in Frankrijk. Het pad volgt de route die de Schotse schrijver Stevenson in 1878 volgde en die hij later in een prachtig reisverhaal beschreef. Het resultaat is een route van ca. 12 dagen, die netjes de aandacht verdeelt tussen 4 verschillende landschappen. Daarmee is de GR70 wellicht ook de meest gevarieerde wandelroute van het Centraal Massief.

Ken je deze route goed? Wil je graag je kennis toevoegen aan deze pagina?
Geef ons een seintje op communicatie@hikingadvisor.be

Facts

  • Type : trektocht in lijn in middengebergte. Ook geschikt voor beginners of families met kinderen.
  • Lengte : 270 km
  • Hoogtemeters : 7500 m
  • Moeilijkheid : Staptechniek Niveau 1 op 4. Fysiek Niveau 2 à 3 op 4.
  • Etappes : 13-tal - kan gemakkellijk in meer of minder etappes ingedeeld worden
  • Startpunt : Le Puy-en-Velay
  • Eindpunt : Alès
  • Afkorting : GR70

Stevenson_Puy-en-Vélay.jpg

Startpunt Le Puy-en-Vélay met de beroemde lavakegel bekroond met een kerkje.

Overzichtskaart

Het kaartje uit de topogids toont hoe de GR70 heuvels / bergzones afwisselt met grote valleien.

Moeilijkheidsgraad en techniciteit

Gemakkelijke en meestal ook brede paden. Dus ook geschikt om met mountainbike of al trailrunnend te doen. Alhoewel de route door een berggebied loopt, is het geen bergtrekking zoals de Tour du Mont Blanc dat wel is bijvoorbeeld. De route is ook goed gemarkeerd en gemakkelijk te vinden ; de meeste orientatieproblemen blijken zich voor te doen in de dorpen.

De etappes zijn meestal ongeveer 20 km en 400 - 700 m stijgen en dalen. Er zijn mogelijkheden om de etappes in te korten of te verlengen.

Etappes en varianten

Ik heb maar één week - welk deel neem ik ?

Dat is een zeer persoonlijke keuze. Elk deel van de tocht heeft een eigen karakter. Wie op zoek is naar indrukwekkende landschappen zal een andere keuze maken dan wie vooral interesse heeft in dorpsbezoekjes of in lekker doorstappen door schaduwrijk bos of of langs een kabbelende rivier, of in nog iets anders.
De sterkte van de GR70 zit juist in de variatie aan landschappen en soorten wandelpaden.

Wat wel waar is, is dat Stevenson ook al eens een moment zonder inspiratie had. En er sommig stukjes zijn die ondertussen veel mooi zijn dan in de tijd van Stevenson. Wie dus een paar dagen te weinig heeft voor het hele pad, kan beter eens grondig een paar reisverslagen lezen en kijken welk stukje geschrapt of ingekort wordt. Je kan ook in het midden een stuk overslaan met de spoorweg. 

Alternatieven

De Chemin de Stevenson kruist op een aantal plekken de GR7. Wie op zoek is naar een lustocht in plaats van een tocht in lijn, kan hiermee zeker een goede oplossing vinden. 

De Via Regordane verbindt eveneens Le Puy-en-Vélay met het zuiden van de Cévennes. Dit is een eeuwenoud pelgrimspad dat de vallei volgt. Bruikbaar als plan B wanneer je een korter alternatief zoekt bij zeer slecht weer bijvoorbeeld.

Stevenson_Loire.jpg

De GR70 kruist de Loire in Goudet. De Gorges de la Loire volgen vanuit Goudet is een interessant extraatje, zeker bij warm zomerweer.

Openbaar vervoer en bereikbaarheid

Je kan de route uiteraard in de twee richtingen doen, maar het ligt voor de hand om in het noorden te vertrekken, net als Robert Stevenson.

Heen en terugreis met trein :

De start is in Le Puy-en-Vélay. TGV naar Lyon en lokale trein naar Le Puy-en-Vélay.
Het eindpunt is in Alès. Lokale trein of bus naar Avignon, Montélimar of Valence en dan terug TGV.
Deze TGV verbindingen zijn moeilijk te kloppen qua prijs, gemak en snelheid.

Heen en terugreis met auto :

Wie toch met de auto naar Le Puy-en-Vélay wil, kan best met een lokaal boemeltreintje + SCNF-bus terug naar het startpunt. Reken hiervoor 4 à 5 uur : met andere woorden beschouw dan best deze landschappelijk mooie treinrit ook als een doel op zich. 

Wat als ik de tocht moet onderbreken of maar een stuk wil doen :

Wie de tocht wil beperken tot 1 week kan datzelfde treintje nemen in bijvoorbeeld Lagogne of in Labastide of nog een aantal andere stationnetjes op die spoorlijn die de GR70 meerdere keren kruist.

Het openbaar vervoer naar de andere plekken op de tocht is een heel stuk lastiger en best vooraf goed uit te zoeken. Bijvoorbeeld 1 à 2 bussen per dag tussen Florac en Alès maar vaak niets voor de hoger gelegen dorpjes en gehuchten. Zie https://lio.laregion.fr/ voor openbaar vervoer in deze regio. De overzichtskaart geeft aan in welke dorpen er een station is of een bushalte waar er minstens 1/dag een bus passeert.

Topokaarten en gidsen

Stevenson-Koetje.jpg

Bewegwijzering

De normale rood-witte markering van GR-paden in Frankrijk.

Op wegwijzertjes bij kruispunten aanduiding met GR70 of met Chemin de Stevenson (of beide).

Bivakkeren en overnachting

Alle formules zijn mogelijk : wie met een ezeltje op weg wil, wie enkel met een dagrugzakje wil trekken, wie met een begeleide groep weg wil,... dat is allemaal mogelijk in het normale wandelseizoen.

De normale manier van werken is om te overnachten in campings ofwel in gîtes d'étape en hotelletjes. De officiële website heeft een overzichtskaart.

De tocht wordt ook regelmatig gedaan als bivaktocht, dus zonder reservaties in campings. Dat zit qua beleving ook het dichtst bij de manier van reizen van Stevenson. 
De meest gebruikelijke manier is dan :

  • Ofwel in het dorp, bij de boerderij, ... een babbeltje te doen en te vragen welk plekje men voorstelt - niet om te kamperen, maar wel om heel discreet zonder vuur, zonder afval, zonder overlast en alleen voor deze nacht een klein tentje op te zetten. De ervaring van trekkers leert dat dit heel goed werkt. Er zijn ook plekjes in het dorpscentrum waar je welkom bent in een parkje of onder een afdak. Een aantal gîte d'etape hebben een soort mini-camping of je kan er gratis de tent opzetten als je mee aanschuift bij het avondeten.
  • Er zijn ook enkele bivakhutten langs de GR70. Zie refuges.info.
  • Ofwel de tent op te zetten zeer ver van dorpen / boerderijen / berghotelletjes / ..., maar ook niet in kwetsbare zones. Bekijk in elk geval de reglementeringen van het Nationaal Park voor bivakkeren.
  • Bij bivakkeren buiten de dorpjes / campings is het soms nodig om ruim voor het bereiken van de bivakplek water bij te vullen.

Periode :

Het normale wandelseizoen in de Cévenes is april - oktober, met een voorkeur voor de lente (april - juni) of de herfst (september - oktober). De zomer lukt uiteraard ook, maar het is er dan drukker, droger met verhoogd risico op bosbranden en vooral later op de zomer is er een risico op extreem onweer.
Van november tot maart zijn veel overnachtingsplekken gesloten. In de winter mag je op een deel van het parcours een pak sneeuw verwachten. De wandeling is dan ook uitvoerbaar maar dan wel voor een deel met sneeuwraquettes ; op enkele plekken zijn corniches, ijs en lawinerisico aandachtspunten. De tocht ze is dan stukken zwaarder en voorbehouden voor wandelaars met sneeuwervaring. Wie in de winter binnen wil overnachten zal zich zeer goed moeten voorbereiden om altijd een geschikte overnachtingsplek te vinden.

Dit is een goed overzichtsartikel om de Stevenson Trail in te schatten in de verschillende seizoenen.

stevenson_Modestine.jpg

Je kan de tocht ook doen met een achter-achter...-kleindochter van Modestine

Bevoorradingsmogelijkheden onderweg

Wie in gîtes d'étape of hotelletjes overnacht, kan kiezen voor volpension. Met andere woorden je kan een picknick laten klaarmaken.

De GR70 passeert voldoende regelmatig - in principe dagelijks - een dorpje met een kleine dorpsupermarkt. Alleen in Florac zijn er wat meer mogelijkheden. In ieder dorp is er een mogelijkheid om drinkbaar water bij te vullen.

Ontstaansgeschiedenis

De schrijver Robert Stevenson was - zoals alle kunstenaars eind 19° eeuw - romantisch, avontuurlijk, bohemien, niet geïnteresseerd om de sociale regels van die tijd te volgen. In 1877 ontmoet hij in het Franse kunstenaarsdorp Barbizon (in Fontainebleau) Fanny Van de Grift. Het is een gelijkgestemde ziel en het klikt meteen. Er is wel een probleem : de familie van Stevenson ziet een huwelijk met Fanny totaal niet zitten : ze is 10 jaar ouder, ze is een alleenstaande moeder die zelf haar kinderen opvoedt, en ze is Amerikaans. Zwaar onder druk gezet door de familie om de relatie stop te zetten trekt hij naar een dorp bij Le Puy-en-Vélay. Om de "gedachten op een rij te zetten", "voor een sabbatical", "om te herbronnen". Hij koopt er het ezeltje Modestine, laat zich een kruising van een slaapzak en bivakzak maken en doet daarmee een trektocht.

Kort na de tocht maakt Stevenson hiervan één van de eerste echte reisverhalen, waarin het stappen als doel op zich wordt beschreven. Hijzelf en de ezel zijn de hoofdpersonen, maar er is heel veel ruimte voor de beleving van het landschap, de geschiedenis en dan in het bijzonder ook de lokale geschiedenis van de Cévennes waarin tegenstellingen tussen protestanten en katholieken een sterke rol spelen.

Het boek slaat aan, er komt geld binnen en Robert kan dus zijn geliefde Fanny achterna richting Californië waar ze na veel verwikkelingen trouwen.
Vrij snel zijn er ook andere - vooral Britse - enthousiastelingen, die de tocht ook doen met het boek "Travels with a donkey in the Cevennes" in de bagage. De Stevenson Trail is geboren. In 1978, exact 100 jaar later, wordt de route ook gemarkeerd als GR-route. Er komt vooraan en achteraan een stukje bij om aan te sluiten op andere GR's en op treinstations en enkele andere mooie plekjes worden aan het parcours toegevoegd.

Nuttige bronnen