Dag 1
Bij de eerste houten picnictafel houdt Ivo halt: ‘Wil iemand zijn rugzak leegmaken en ons wat materiaal tonen?’ Kristof bijt de spits af. Hij is blij dat hij ons even zijn laatste ultralight aankopen kan tonen. Onder meer zijn 2 persoonstent van 600 grammen maar ook zijn rugzakroutine maken indruk. Enkele stops later tovert ook ‘magic hands’ Ivo enkele ‘dingetjes’ uit zijn zelfgemaakte rugzak. Super interessant voor wie zich ooit aan het winterkamperen wil wagen.
%20(Large)(1).JPG)
De ‘anti-tankgracht’ leidt ons nog dieper de Antwerpse Kempen in. Ivo kent dit landschap als zijn broekzak aangezien hij zelf in Zoersel woont. De mooie paadjes worden dan ook tot een zeer afwisselende wandeling aaneengeregen. We maken onder meer kennis met de Brechtse Hei, de Vraaghoeve, het Zandven, landduinen en het Zoerselbos. Veel van de bossen bestaan uit grove den, maar worden nu gaandeweg omgevormd tot meer gevarieerd gemengd bos.
%20(Large)(3)(1).JPG)
Van de paadjes die we volgen zijn er pakweg 90% onverhard. Dat is toch wel sterk in deze ‘achtertuin van de stad Antwerpen’. Het valt me ook op hoeveel ruiters, wandelaars, fietsers en hondenbezitters ons passeren. We zijn duidelijk niet de enigen die dit prille lenteweer naar buiten lokt.
Op een open plek met zicht op de Trappistinen-abdij gaan we nog even aan de slag met kaart en kompas. Iedereen krijgt ook de kans om enkele kilometers voorop te lopen en zich te behelpen met de stafkaart en een ingetekende route.
We zetten onze tentjes op op een speelterrein, ons ter beschikking gesteld door de gemeente Zoersel. Het avondeten gaat verrassend vlot vooruit. Heeft dat iets te maken met het vooruitzicht van Westmalle tripel? We strijken even later neer in gelegenheid ‘De Trappisten’. Op deze zaterdagavond vinden we er met moeite een vrij tafeltje. Ook bij ons komt de sfeer er nu goed in. Eén biertje worden er twee en zelfs drie. Maar daar blijft het bij, we moeten morgen vroeg op. En we mogen ook niet vergeten ons uurwerk een uurtje verder te draaien!
%20(Large)(1)(1).JPG)
Dag 2
De volgende ochtend omstreeks zes uur: het ontbijt gaat zo mogelijk nog sneller dan het avondeten. De be-rijpte tentzeilen verdwijnen snel de rugzak in. Het heeft flink gevroren. Wanneer de zon opkomt hebben we de goud omrande wereld even voor ons alleen.
Een mini-omwegje brengt ons tot bij de voortuin van Ivo. Daar staat een pot dampende koffie en koffiekoeken ons op te wachten. Na deze koude start is dat beter dan… ja, dan wat eigenlijk?
Inge en Remi kiezen er hier voor om de tocht af te breken, niets forceren hé. Ook nu springt Ivo’s echtgenote even bij en brengt hen terug naar de wagens. De 47 wandelkilometers zitten trouwens bij iedereen in de benen. Er volgt nog een laatste apotheose: trappist en bitterbal op het zonnige terras naast de parking.
Het is mooi geweest. Ivo, een dikke merci voor de goede begeleiding en voorbereiding, de anderen om het goeie en positieve gezelschap!
Eenmaal thuis komt er after-sun aan te pas om mijn gloeiende gezicht wat afkoeling te bezorgen. Wie had dat een week van tevoren kunnen bedenken?