De East Highland Way. Veel minder bekend dan de West Highland Way die al veel langer bestaat en die met alle aandacht gaat lopen. Ze loopt van Fort Williams, het centrum voor outdoor sporters van de Highlands, naar Aviemore, het bekendste centrum van de Cairngorms. Lengte 132 km, 1800 m+, 6-tal stapdagen. Kan met B&B+hotels, al dan niet met bagagetransport, en kan met de tent en bivakkeren in de natuur. Net als de West Highland Way blijft de route in de valleien. Meestal brede vlotte paden, maar toch ook enkele pittige stukken en een river crossing met stapstenen. Meer info hier.
Wil je nog verder doortrekken om er een echte Schots Coast-to-Coast van de maken : kies dan in Aviemore voor de Speyside Way. Het stuk tussen Aviemore en de kust is 104 km en 1400 m+, reken 4 à 5 stapdagen. Deze twee routes blijven in de valleien langs de noordelijke rand van de Cairngorms.
De Cateran Trail is een lustocht in het zuiden van de Cairngorms. Zelfde principe : je blijft grotendeels in de valleien op oude paden maar je komt om de 10 à 20 km in een dorpje met een B&B of hostel. Lengte : 103 km, 5-tal stapdagen, 2400 m+. De naam komt van een legendarische bende veedieven die het in dit gebied ruim 100 jaar uithield in de 16° en 17° eeuw.
Wil je de bergen en afgelegen valleien van de Cairngorms intrekken ? Dan moet je dit zelf plannen met de stafkaart. Deels op paden, deels padloos, met stukken door moeras en oversteken van rivieren.
In sommige private domeinen jammergenoeg ook op brede pistes die men er aanlegt om het de upper class jagers die in de herfst herten en sneeuwhoenders komen afknallen niet te lastig te maken - als dat niet je ding is probeer dan dergelijke zones te vermijden.
Overnachten doe je in de eigen tent of in bothies. Voorzie een stevige windvaste tent. Een bothy is een afgelegen schuilhut. Meestal een verlaten herderhut die terug opgeknapt werden waar een tafel en banken en vaak een kachel aanwezig zijn, maar soms ook een spartaanse noodschuilhut van enkele vierkante meter die door trekkers of door SAS-recruten in opleiding zijn gebouwd.
De streeks is ook populair bij hillwalkers : mensen die specifiek de hoogste toppen opzoeken. Logisch, een groot deel van de Schotse Munroes (toppen boven 3000 voet of iets meer dan 900 m) liggen hier dicht bij elkaar. De tochten die meerdere dergelijke toppen combineren zijn erg avontuurlijk, maar omdat ze regelmatig gedaan worden is er zeker op de bergkammen een informeel pad. Meer info :
