Zoersel was ‘the place to be’ . Samenkomst aan de carpoolparking van Zoersel en daarna tot de middag een verkenning van het Zoerselbos.
.jpg)
Voorbij het boshuisje. Daar waar Hendrik Conscience het verhaal van de Loteling heeft gehoord.
_0.jpg)
De Kempense gastvrijheid zorgde er onmiddellijk voor dat ons groepje van 12 personen zich onmiddellijk op het gemak voelde:
12 verschillende individuen tussen de 21 jaar en ergens in de vijftig maar met dezelfde passie van natuur, wandelen en interesse in bivakkeren.
.jpg)
Gedurende de namiddag maakte Ivo ons wegwijs in de verschillende materialen die beschikbaar zijn op de hikersmarkt . De wisselwerking zorgde ervoor dat we op een boeiende, losse manier een concreet beeld kregen van wat niet mag ontbreken op een meerdaagse trektocht. Zelf vond ik het heel mooi hoe Ivo sprak vanuit zijn persoonlijke ervaring, maar op het hart drukte dat hij niet de waarheid in pacht had.
Er stond een basis van kaartlezen en het gebruik van het kompas op het programma. De theorie – oa aan de hand van een PowerPoint – was toch voor de meesten een stevige boterham. Nadat we vóór het donker onze tent hadden opgezet aan de rand van een bos , mochten we onze verworven kennis toetsen aan de praktijk. In groepjes van 4 kregen we een opdracht toegestopt om onze weg te vinden aan de hand van kaart en kompas. Termen als ‘azimut’ en ‘declinatie’, verschillende interpretaties, … zorgden soms voor hilariteit maar al bij al was het een heel leuk groepsgebeuren en bijzonder leerrijk. Persoonlijk ga ik me toch nog eens goed moeten verdiepen in dit specifieke gedeelte!
Na het vallen van de avond en tegelijk de temperatuur, was het tijd om onze matjes en slaapzakken te installeren en ons terug te trekken in ons koninkrijk ‘de tent’. Zelf was ik benieuwd naar mijn eerste ervaring in mijn lichtgewicht bivaktentje, met mijn nieuwe dons slaapzak en isolerend matje. Naar mate de nacht vorderde, loeide de wind door de toppen van het nabijgelegen bos en begon het onophoudelijk te regenen. Maar koud: neen!
We hadden afgesproken stipt om 8u30 klaar te zijn voor onze ochtendwandeling. Time-management: kattenwasje, ontbijten én de tent afbreken in de regen als beginneling is een uitdaging. Maar iedereen slaagde glansrijk en samen konden we onze tocht aanvatten. De ene had al kleinere oogjes dan de andere en de ervaringen over de nacht, de koude, … werden uitgewisseld. Een tocht in de gietende regen werd alweer een nieuwe test voor onze moraal en de waterbestendigheid van onze rugzak, regenhoes, poncho, handschoenen, jas, …. Naarmate de kilometers vorderden, verliep de tocht vaak in stilte maar met positieve spirit.
.jpg)
foto: Paridaens Siska
Nat en modderig bereikten we tegen 12u40 onze bushalte waar we een kwartier later als verzopen ‘kiekens’ in een overvolle bus richting carpoolparking reden.
Een mooie, realistische ervaring van hoe bivakkeren in de winter kan zijn. Voor iedereen was dit beslist een leerrijke ervaring en wat mezelf betreft: dit smaakt naar meer!
Wil je ook de streek verkennen:
In onderstaande link vind je enkele tochtsuggesties voor een tweedaagse tocht. Verplaatsingen kan je met het openbaar vervoer doen. Voor inside info over mogelijke bivakplekken kan je Ivo aanspreken.