Dag 1: Dan toch geen sneeuw ...
Het loopt helemaal anders tijdens het weekend van 16 en 17 februari met lentetemperaturen tot 14 graden.
Zaterdagochtend spreken we met onze 14-koppige groep af aan het station van Trois-Ponts. Veerle en Ivo zijn bij deze ‘winterse’ bivaktocht voor ‘redelijk ervaren zomerwandelaars’ onze begeleiders. We zijn allemaal netjes op tijd maar één van de deelnemers ontdekt dat ze twee rechter bergschoenen mee heeft. ‘Dat is een drama, ik zal terug naar huis moeten gaan…’ Gelukkig heeft iemand anders een paar sportschoenen mee die ze voor de tweedaagse kan lenen en zijn we nog niet onmiddellijk geconfronteerd met het verlies van een groepslid.
We nemen de trein naar Aywaille om een mooie tweedaagse te maken in het gebied van de Amblève en zijn zijrivieren. Starten doen we nog met al onze laagjes kleren aan maar na de eerste beklimming is iedereen blij om wat uit te doen. Niet lang daarna wandelen we in T-shirt en sommigen zelf in korte broek. Enorm bizar, zo midden februari.
Na nog geen uur stappen, doorheen een bos, schrikken we plots enorm op door een schot. We kijken als zot rond vanwaar het schot kwam en zien een jager in oranje fluor-jas naar ons staren. Die mens had ons natuurlijk al lang horen aankomen maar vond een schot lossen de meest efficiënte manier om ons af te schrikken. Hij maakt absoluut geen aanstalten om met ons te komen spreken en maakt enkel een handgebaar dat we terug moeten. Boodschap begrepen. We stappen terug en zien dan inderdaad de signalering van de jacht op die dag. Niemand van ons dacht dat er halfweg februari nog gejaagd mocht worden.
De meeste van ons hadden de bordjes ook nooit opgemerkt en de andere gingen ervan uit dat het oude signalering was. Veerle en Ivo zoeken een alternatieve weg en we steken een bos en weide door om opnieuw in de juiste richting te kunnen stappen.
We stijgen een serieus stuk en het is al snel duidelijk dat onze groep dit fysiek goed aankan. Op kop lopen twee marathon loopsters en de rest van ons wandelt in wisselende allianties achter hen.
Bij een schitterend brugje over de Amblève houden we onze lunchpauze en enkele lokale vogelaars delen met veel enthousiasme welke vogels ze hier al gespot hebben: de boomklever, boomkruiper en ijsvogel zijn er maar enkele van.
In de namiddag houden we het tempo er goed in. De omgeving is echt fantastisch mooi en we zijn enthousiast over de route met flink wat hoogtemeters.
Rond 17 uur komen we na 25 km stappen toe op Camping chalet weekend. Op een mooi grasveld, langs de Amblève, mogen we onze tentjes opzetten. Niemand lijkt kwaad te zijn dat er ook nog een lekker warme douche kan genomen worden. Tijdens het koken van ons potje overlopen we de culinaire mogelijkheden tijdens een tocht en worden zakjes gevriesdroogde maaltijden vergeleken. De temperatuur daalt snel tot nul graden en niet iedereen blijkt genoeg warme kleren mee te hebben. Gelukkig heeft iemand anders twee donsjassen mee, wat ook wel wat overkill was, en is die bereid om een jasje af te staan.
Nog een pluspunt van deze camping is dat de cafetaria open is en we na het eten allemaal naar binnen kunnen om nog een lokaal biertje, thee of warme chocomelk te drinken. Het haardvuur in onze rug is zalig. Daarna is het even doorbijten om de gezellige warmte in te wisselen voor ons koud tentje.
Dag 2
De meeste van ons doorstaan de nacht goed, niet te warm maar ook niet veel te koud. De slaapzak van één groepslid was toch niet warm genoeg en dus bracht ze de nacht door in het, uiterst nette, sanitaire blok. Het is een educatief moment voor volgende bivaktochten.
Na het ontbijt en nog snel een kop koffie in de cafetaria zijn we helemaal klaar voor de nieuwe wandeldag. Het is nog erg fris en er ligt rijp over de glooiende weides. Het ochtendlicht zorgt ervoor dat alles rondom ons schittert.
Het debiet van de Amblève is erg hoog door de regenval van de afgelopen dagen. Op één plaats langs de rivier is dat wat problematisch omdat het pad een halve meter onder water staat.
Veerle rolt haar broek op en stapt er gewoon door. Ivo doet net hetzelfde. De rest van de groep staat wat verbaasd te kijken. Er is precies niemand die ontzettend veel zin heeft om door ijskoud water te trappelen en dan de rest van de dag met natte schoenen te stappen. We zoeken een alternatief en balanceren voorzichtig over een klein richeltje, houden ons vast aan takken boven ons hoofd en springen opgelucht opnieuw op het pad. De meeste van ons slagen erin om de voeten gewoon droog te houden. “Een beetje avontuur mag ook wel op zo’n tocht.”
We stijgen opnieuw gestaag en houden een lunchpauze in een schaduwrijk bos waar we toch een plekje vinden waar enkele zonnestralen doorkomen. Er is nog tijd om wat vragen te stellen over het bivakkeren: welk gasvuurtje kan je best gebruiken, hoe zorg je best voor je tent na een tocht,…
Na een laatste stuk stijgen, gaat het pad steeds rechtdoor, tot we plots opnieuw in het centrum van Trois-Points terechtkomen, waar de auto’s staan. We sluiten na 16 km deze ontzettend fijne tocht af op een terrasje. Veerle en Ivo, ontzettend bedankt voor de voorbereiding en begeleiding van deze winterbivaktocht met lente allures!
Tochtverloop en extra foto's
Bekijk het overzicht van de route voor deze tocht
Extra foto's zijn hier te vinden.