Proloog
En daar is ie dan, de mail met 'ja, je mag mee!'
Wat fijn, mijn eerste winterbivak komt eraan, toch een beetje spannend vind ik....
De communicatie komt op gang, en dit bezorgt me een instant vrolijk en comfortabel gevoel. We zullen goed omringd worden! Duidelijke info over 'wat en waar en hoe' wordt ons toegestuurd. Aan ons om dit zo goed mogelijk op te volgen en ons voor te bereiden.
Met 'ons' bedoel ik het groepje van 12 dat mag deelnemen. Ik ken er niemand, en heb geen idee of dat ook voor iedereen zo is. Maar, eerlijk, dit is allemaal dik in orde. We delen de passie voor wandelen en avontuur en dat is meer dan genoeg.
Nu hopen op koude temperaturen en sneeuw!
En ja hoor, het ziet er fantastisch uit: vrieskou, een laagje sneeuw en windstil. Dit weerbericht wil ik heel graag geloven....
De werkweek gaat precies wat vlotter en sneller met het mooie vooruitzicht van een wandeltweedaagse en dan is het al vrijdag!
Mijn rugzak en wandelschoenen staan klaar en hop ben ermee weg.
We hebben op zaterdag om 9u afgesproken op een parking in Eupen aan de grens met Duitsland. Maar ik vertrek vrijdagnamiddag al op het gemak en overnacht bij 'Vrienden op de Fiets' in Eupen. Zalig, er ligt sneeuw en het is koud, dikke merci aan de weergoden!
Zaterdag (8.00 uur)
Mijn gastvrouw serveert me nog een stevig ontbijt, en dan ben ik er helemaal klaar voor, ik rijd de parking op, beetje zenuwachtig. Maar dat is helemaal niet nodig, Cédric en Liesbeth verwelkomen me met een warme glimlach, de rest van de groep hijst hun rugzakken op de rug en we verzamelen voor een kennismaking en briefing.
We hebben er allemaal zin in en we vertrekken, het besneeuwde bos in.
Ik ben niet goed in het onthouden van paden, routes, namen enzoverder. Daarvoor bestaan kaarten en gpx-bestanden. Daarover kan ik dus niets vertellen.
Wat ik wel kan vertellen, is dat het op onze route stil was, we hoorden enkel het geknisper van de sneeuw onder onze schoenen en hier en daar wat rustig gekeuvel van enkelen onder ons...
We volgden een kabbelend beekje, waar we nu en dan over moesten. Voor de één een al grotere uitdaging dan voor de ander. En dat is allemaal goed.
Springen of stappen, door modder en sneeuw, langs smalle paadjes of 'geen-paadjes', door een vlak of licht glooiend landschap.
De zon prikt dapper door de mist en bezorgt ons een mysterieus winters licht.
Adembenemend mooi is dit landschap waar we zomaar mogen doorstappen.
We nemen nu en dan een korte pauze, voor een slokje water en een knabbelingetje.
En voor we het weten, zegt Liesbeth plots "nog 500 meter en we zijn er!"
Waw, we komen op onze bivakplaats en zetten er onze tentjes op terwijl enkele dapperen onder ons het kampvuur aansteken. Zalig, dit geroezemoes, iedereen is met iets bezig om uiteindelijk allemaal met ons avondeten rond het vuur te belanden.
Benen worden gestrekt en voeten verwarmd, wat een luxe in dit koude sneeuwlandschap!
Opgewarmd en erg voldaan gaan we allemaal vroeg slapen. Ik lig nog maar net in mijn tent en hoor lichte sneeuwvlokken op mijn tentzeil. Super, verse sneeuw om morgen door te wandelen. En met deze gedachte val ik in slaap...
Zondag (7.30 uur)
Een wekker haalt me uit mijn slaap, haha, echt! iemand heeft zijn of haar wekker gezet, en maar goed ook!
Het moeilijkste van de dag komt eraan, uit je warme cocon kruipen, de vrieskou in...
Maar er is heerlijk warme koffie en mijn havermoutpap eet ik gulzig op...
Tijd om op te ruimen en weer op pad!
Vandaag stappen we terug naar de auto, we maken een lus van een 45-tal kilometer op 2 dagen. We mogen opnieuw genieten van dit prachtige winterlandschap en met elke stap krijg ik het warmer.
De wandelroute is erg gevarieerd, smalle paadjes nemen ons mee het bos in en brengen ons naar de tweede grootste waterval van België.
Tijd voor mooie tafereeltjes, we nemen er de groepsfoto en trekken verder.
Het gaat wat op en af door het bos, de rivier naast ons als constante metgezel.
Deze streek is een prachtig wandelgebied. Ik vraag me af hoe dit aanvoelt in een ander seizoen (en ben al stilletjes plannen aan het maken...)
Als we uit het bos stappen, belanden we op brede, besneeuwde 'boulevards' waarvan je het einde niet kan zien...
Deze tweedaagse voelt erg comfortabel, de groep vind ik heel aangenaam, gevarieerd en erg toegankelijk. Liesbeth en Cédric zijn top begeleiders en zorgzaam.
Stappen door een sneeuwlandschap doet je verstillen, elk geluid wordt gedempt en komt trager binnen.
Onderweg krijgen we nog een lichte sneeuwbui over ons heen, het heeft iets, zo samen hierdoor trekken.
En net als gisteren, komt de aankomst er voor mij erg 'plots'.
Aankomen bezorgt me altijd een dubbel gevoel: blij en dankbaar maar ook wat triest want het zit erop...
Rugzakken belanden in onze koffers, auto's worden voorzichtig gestart, niemand zit vast en we kunnen allen huiswaarts, naar een warm bad!
Hartelijk dank voor deze prachtige ervaring, de site houd ik in de gaten, ik stap zeker nog eens mee!
Maar nu eerst wat nagenieten...