Solo op pad?
Het gebrek aan een partner hoeft je niet tegen te houden om op weg te gaan. Je legt makkelijker contacten met de lokale bevolking of andere wandelaars als je alleen ben. Aan de andere kant ben je wel op jezelf aangewezen in een noodsituatie. Zeker als je zelf ook nog je ervaring moet opbouwen, is het van belang een streek en route uit te kiezen waar je zeker niet alleen op stap bent en je in geval van nood aan iemand hulp kan vragen.
Eenmaal je je eigen grenzen beter kent, kan je je aan moeilijkere tochten wagen. Opgelet, je GSM heeft niet overal bereik, in dunbevolkte en bergachtige gebieden ben je er weinig of niets mee. Sommige solohikers kiezen in onherbergzame gebieden dan ook voor een SPOT waarmee je, indien nodig, een alarmsignaal kan uitzenden. Zeker handig als je weinig volk tegenkomt.
Het is niet iedereen gegeven om alleen op stap te gaan, sommige zien het als een bevrijding om alleen te zijn in de natuur terwijl andere toch liever iemand mee hebben om gevoelens en gedachten te delen. Test het eens uit op een korte trip voor je te wagen aan een lange solotocht. Ivo Vanmontfort schreef over het solo-hiken een filosofisch bericht.
Solo in het Atlas Gebergte te Marokko (Bron: Karel Van der Jeugt)
Op stap in (on)bekend gezelschap
Wie niet alleen op stap gaat, heeft wel iemand om op terug te vallen en emoties te delen. Bekende tochtgenoten kunnen je partner, vrienden, ouders, kinderen of hond zijn. Je houdt best rekening met ieders mogelijkheden en interesses bij het plannen van een tocht. Je leert elkaar vaak een stuk beter kennen op een trekking, soms in positieve, soms in negatieve zin. Vermoeidheid kan veel met een mens doen…
Als je beide sportief bent, brengt een trektocht in de bergen je echt dichter bij elkaar. Zeker als je het de rest van het jaar druk hebt met werken en andere bezigheden (foto: Debbie Sanders).
Enkele tips voor als je (on)bekenden meeneemt op tocht:
- Ga eerst voor een weekendtochtje dichtbij huis bijvoorbeeld de Belgische Ardennen: ideaal om te testen of je partner en vrienden het echt wel leuk vinden om op tocht te gaan en niet enkel tussen pot en pint. Het is ook meteen de moment om te ontdekken of hun materiaal en fysieke en mentale conditie voldoet.
- Als dat goed verloopt dan kan je beginnen denken aan het grotere werk. Denk vooral goed na over iedereens fysieke mogelijkheden én interesses. Binnen of buiten slapen? Veel of weinig hoogtemeters? Makkelijke of moeilijke paden? Mooi of minder mooi weer? Ga voor de tocht met de grootste kans op succes.
- Licht je tochtgenoten goed in wat ze kunnen verwachten zonder hen schrik aan te jagen: Te verwachten weer en terrein? Wat nemen ze van materiaal? Waar moeten ze zeker nog in investeren of moeten ze ergens uitlenen? Hoeveel gaat de rugzak wegen? En zeker niet vergeten: hoe gaan ze zich fysiek voorbereiden?
- Zorg voor lekker eten en test het desnoods op voorhand uit wat ze smakelijk vinden. Niets is beter voor de moraal dan een goed stuk chocolade op een moeilijk moment of een heerlijke maaltijd op het einde van een slopende etappe. Houd in het oog dat ze genoeg eten en drinken.
- Maak dat alles goed geregeld is: transport, route, materiaal en voeding. Hoe beter je voorbereid bent, hoe groter het vertrouwen en (normaal gezien) hoe minder gezaag onderweg.
- Blijf flexibel op het terrein en communiceer: wees bereid om de route te veranderen als je merkt dat het echt te zwaar wordt (ofwel worden ze muisstil, ofwel beginnen ze te klagen). Vraag eens na of alles in orde is en wat zij van de tocht vinden.
- Zorg voor decompressiemomenten: een lekker drankje in de berghut, een camping met douche na 4 dagen stappen, een bourgondische maaltijd, een lange siësta op een zonnige bergwei, … Voor wie op zijn tandvlees zit, zijn zo’n momenten absoluut nodig om het vol te houden.
En het resultaat? Sommigen zullen meteen verkocht zijn, ondanks de eventuele ontberingen. Andere gaan zeggen: nooit meer. Je hebt alleszins je best gedaan, meer dan dat kan je niet doen.
Een siësta zal velen welbevallen. Als de weersomstandigheden er zich toe lenen, laat die planning dan maar even vallen. Je tochtgenoten zullen je heel dankbaar zijn (foto: Debbie Sanders).
Op stap met totaal onbekenden
Kan je niemand overtuigen uit je nabije omgeving of wil je graag intekenen op een georganiseerde reis, dan zijn er diverse mogelijkheden:
- Tochten van bergsportfederaties en trekkersgroepen trekken een vrij sportief publiek aan. Goed als je zelf echt avontuurlijk bent aangelegd, misschien minder evident als je rustig aan wilt starten.
- Bij commerciële organisaties ligt de drempel lager om in te schrijven en is het publiek wat breder, zeker bij de eenvoudigere tochten. De keuze is ook ruimer.
- Zelf op zoek gaan naar tochtgenoten is niet altijd evident. Je kan een berichtje nalaten op hikingfora zoals www.hiking.be en/of www.hiking-site.nl. Het beste stel je al een concrete tocht en data voor, en misschien ga je beter eerst voor een weekendtochtje. Je moet wat geluk hebben met de respons, zowel qua kwantiteit als kwaliteit.
Ga je met onbekenden op stap dan weet je niet aan wie je te verwachten. Vertrek met een open geest, dan loopt het wel los. Sluit je niet te veel af want dan wordt het moeilijk om je te integreren. Met gelijkgezinden op stap gaan, loopt vaak beter dan je zou denken maar verschillen in visie en gedrag zullen er altijd zijn. Denk dus goed na voor welke tocht je inschrijft en wees eerlijk tegenover jezelf.
In een (onbekende) groep is het altijd aanpassen maar na enkele dagen lopen de contacten wel los en kan het leuk zijn om samen op te trekken (foto: Steve Behaeghel).