Deze tweedaagse bivaktocht gaat door in het grensgebied tussen Valkenswaard (Nederland) en de bivakzone van Achel (België). Dit was vroeger een arme streek en bestond voornamelijk uit zandgronden, zandverstuivingen, heidevelden ,bos en akkers. Hier en daar, waar het zand is weggewaaid, zijn er vennen gevormd. Deze regio wordt verder omgevormd tot een grensoverschrijdend natuurpark en staat garant voor een gevarieerd landschap zonder al teveel bebouwing.

26/4/2019

Op vrijdagavond verzamelt een 10-koppige bende van beginners en wat meer ervaren stappers bij begeleider Ivo thuis voor een tocht over de “Over de Groote Heide”.  Na vele droge weken voorspelt het weerbericht de komende twee dagen enkel regen. Ivo vindt het een goede oefening om mindful om te gaan met de omstandigheden van het moment.  We proberen ons in die mindset in te leven.

In Ivo’s huiskamer krijgen we uitleg over alles wat je wel en niet nodig hebt op bivaktocht, welke soorten materialen er zijn, welke voeding je kan meenemen en waar je op moet letten als je later ook langere tochten wil gaan doen (gewicht, gewicht en … gewicht).  Ik ben duidelijk nog niet klaar voor het grote werk.  Ik voel er niets voor om enkel op tussendoortjes de dag door te komen of onder enkel een zeil te slapen.  Maar dat hoeft gelukkig ook niet.  De ene kijkt al wat verbaasder dan de ander naar al het gerief dat Ivo zelf heeft gemaakt.  Er wordt materiaal uitgeleend en ander materiaal achtergelaten.  Rond middernacht zoeken we verspreid over het huis een slaapplekje op.

27/4/2019

We hoeven ons op zaterdag niet te haasten.  We genieten dus op ons gemak van het ontbijt met heerlijk zelfgebakken vers brood dat Ivo ons aanbiedt.  Rond half tien staan we vertrekkensklaar maar Ivo moet ons toch nog even een duwtje geven om naar buiten te gaan en in de pletsende regen te carpoolen naar Valkenswaard. Even lijken we een paar deelnemers kwijt, maar gauw staat iedereen aan het startpunt.  Ivo toont ons hoe je kan zien of een rugzak je past en hoe je hem correct kan afstellen. Poncho’s, regenjassen, -broeken en -hoezen (deze laatste ondanks Ivo’s afkeer) worden in stelling gebracht.  We gaan op pad.  Er vallen wat druppels, maar ach, regen kan je dat niet noemen.  Als we onze regenjassen uit doen, begint het wel meteen harder te druppen.  Daar zijn de weergoden niet van gediend dus.  Jassen weer aan.

We lopen door een mooi heide gebied, langs en over vennen, naar de Dommel, die we oversteken.  Via een ommetje komen we even later terug aan het riviertje waar we lunchpauze houden.  Daarna gaat het langs de Dommel via trapjes over de prikkeldraad van de ene weide naar de andere.  Ik merk dat je vooraan de groep veel meer ziet dan de hielen van je voorganger.

De lucht dreigt constant en aan een uitkijkbunker over het natuurgebied De Plateaux-Hageven waait er ons rond 14u een regenvlaag tegemoet.  Precies volgens de voorspelling van de Noorse meteo.  Iemand verzekert ons dat die weten waarover ze praten en dat ze voorspellen dat het om 17u droog wordt.  Goeie vooruitzichten.

We pauzeren even in de bunker tot de vlaag voorbij is.  Daarna zetten we onze weg lachend en babbelend verder langs veld en bos.  Tijdens de korte doorsteek door een chique villawijk biedt een vriendelijke bewoner ons schuilmogelijkheid aan maar we bedanken en wandelen verder naar het dorp Achel.  Het is niet ver meer naar de bivakzone, het is nog maar kwart voor vier en er dient zich een nieuwe regenvlaag aan.  Perfecte omstandigheden om even het plaatselijke café in te duiken.

Bivakzone De Warande blijkt alles te hebben wat je maar kan wensen.  Een vlak grasveld met tentplatform en schuilhokje, picknicktafel, vuurplaats, waterpomp, toilet.  Alles is er.  De Noren lijken gelijk te krijgen en we zetten tenten en tarpen op.  De tarp bewoners prijzen enthousiast hun lichtgewicht slaapgelegenheid aan.  De tent bewoners staan er wat vertwijfeld naar te kijken “‘k weet toch ni ze”.  We gaan aan het koken.

Sommigen houden het bij instant noedels of een vriesdroogpakje, anderen gaan voor een meergangen menu.  Soep, hoofdmaaltijd, chocomelk en thee of cappuccino.  Er passeert van alles de revue, er worden calorieën vergeleken en er wordt al eens van een ander pakje geproefd.  Ergens onderweg zijn we beginnen fantaseren over ijsjes, maar dat blijft een fantasie.

Als het even regent, troepen we samen onder het schuilhokje maar dat duurt niet lang.  Enkelen gaan nog op expeditie naar een nabijgelegen prehistorische grafheuvel, terwijl iemand anders initiatief neemt om een vuurtje te maken.  Rond het vuur onderhandelen we met Ivo over het vertrekuur van morgen.  Het compromis wordt snel gevonden en niet veel later kruipen we in onze slaapzakken.

Ik slaap boven verwachting goed.  De meesten hebben denk ik een goede nacht.  Het regent niet veel.  Tot spijt van zij die hun materiaal een stevige regentest wilden geven.  Als ik als eerste uit onze tent kom, zijn de tarpen al allemaal opgeruimd.  De ene heeft al meer routine dan de andere bij het ontbijten en opbreken van het kamp.  Maar kijk, uiteindelijk, staan we allemaal, bijna op het afgesproken uur, klaar voor vertrek.

27/4/2019

Langs de mooie bossen van de Warmbeekvallei wandelen we vlot naar de Achelse Kluis waar we onszelf trakteren op koffie en taart in de herberg.  Er ontstaat een boeiend gesprek.  Ook over andere thema’s dan wandelen hebben wij interessante verhalen om te delen.

Na een uurtje gaan we verder en steken we aan de dodendraad de grens met Nederland weer over.  We passeren opnieuw een uitkijktoren en laten niet na die even te beklimmen.  Alhoewel wij zelf wel het uitzicht lijken te zijn voor de nieuwsgierige koeien in de weide onder ons.

Al babbelend lopen we terug het heide- en vengebied binnen.  Ivo vraagt zich af of wij met al dat gebabbel wel iets opmerken van de natuur rondom.  We houden nog eens halt aan een picknicktafel.  Maar na de taart van daarnet heeft niemand echt honger en de meesten houden het bij een kleine snack.  In een rustig tempo leggen we de laatste kilometers af.

Moe maar tevreden zakken we neer op het terras van de Venbergse Molen waar warempel een zonnestraaltje tevoorschijn komt.  We besluiten dat nog nooit een groep zoveel geluk heeft gehad met het weer als wij en wanneer je mindful met de omstandigheden omgaat dan regent het eigenlijk niet (of wacht…was de boodschap toch ietsje anders?).

Bedankt Ivo voor je gastvrijheid, voor de voorbereiding en begeleiding van deze fijne tocht en om je kennis en ervaring met ons te delen. Bedankt aan iedereen om vriendelijk, vrolijk en zonder oordeel te zijn.  Dit smaakt naar meer!  

Verslag: Elke Van Pee

https://www.degrooteheide.eu/

Route:

https://caltopo.com/m/A626