Dag 1
Een vrolijke bende van meer en minder ervaren, van meer en minder geoefende hikers, stond aan de Ninglinspo klaar voor twee dagen avontuur. Iedereen keek naar iedereen en naar elkaars rugzak in de hoop niet de grootste te hebben! Sommigen herkenden elkaar van op het Lenteontmoetingsweekend, wat altijd helpt om voor een goede sfeer te zorgen. Iedereen had wel een eigen reden om er bij te zijn, maar allemaal wilden we vooral proeven van hiken in sneeuwlandschap bij winterse temperaturen.
De enige afwezige was precies de winter! Het weer moet één van de weinige zaken zijn die een wandelaar niet kan voorzien. Een gevulde vloeistofpomp om ’s avonds water te koken, dan weer wel… Nog een geluk dat iedereen brandstof bij had en dat het maar voor één avond was. Stel je voor dat we voor een week in berggebied zaten! Dit echter geheel terzijde.
In de plaats van vrieskou en sneeuw, kregen we herfstige temperaturen, met gemiezer en veel modder. Wat de tochten, door schitterend bos en vaak met uitzicht op landschappen die tot ieders verbeelding spraken, niet minder pittig maakte: verspreid over de twee dagen hebben we 36 kilometer afgelegd in iets meer dan 8 uur. Met een gemiddelde snelheid van 4,2 kilometer per uur. In totaal legden we 1.240 hoogtemeters af en daalden we 1.277 meters.
Op zaterdag was het weer aangenaam. Haast lenteweer zelfs. Het was tof om te zien hoe deelnemers elkaar hielpen als dat nodig was. Elkaar materiaal uitleenden ook.
Toch waren we blij dat we op de camping toekwamen, onze tenten en tarpen konden opzetten, om dan aan het avondeten te beginnen. De ene kookte spaghetti, de andere had zelfgemaakte en gedroogde chili sin carne mee, puree, chocomousse, soep, thee, koffie, warme chocomelk.. Het leek wel een bivakrestaurant.
Gelukkig was het niet koud, want wat de meesten onder ons bij hadden van brandstof, was eigenlijk niet optimaal voor in de winter. Tussen pot en pint in het gezellige café van de camping, was dat allemaal snel vergeten. Waarover wel gepraat werd, blijft tussen de aanwezigen. Omdat een goede en voldoende lange nachtrust van groot belang is om de volgende dag weer op stap te kunnen, kroop iedereen op een deftig uur in de slaapzak.
Dag 2
’s Anderendaags was de tocht misschien nog pittiger. Zeker omdat we meteen goed begonnen te stijgen en het weer minder aangenaam was. De groep was ook een pak stiller op sommige stukken. De dieselmotoren moesten nog warm draaien! Eenmaal op volle toeren, begon iedereen weer te praten en te lachen.
Gelachen dat er geweest is! Dat meten de apps niet, jammer. Eens terug beneden, schrokken we van de volle parking en zeker van de grote toeristenbus aan de ingang van de Auberge. We dronken een laatste pint op de mooie tocht en de goede afloop, groetten elkaar met “tot op het lenteontmoetingsweekend” en keerden huiswaarts.
Foto's
Extra foto's werden gedeeld via deze link.