Gelukkig was Yanick daar om me bij aankomst op de parkeerplaats direct gerust te stellen dat al onze rugzakken rond dat gewicht zitten.
De eerste stappen voelden goed aan, vooral het gevoel van ‘ik doe het dan eindelijk blijven me bij van die eerste kilometers. Zoals waarschijnlijk velen onder ons die overdag op een kantoor binnen werken, zit ik namelijk al lang met het idee om te gaan hiken. Voor de rust en frisse lucht die ver te zoeken is in hartje Brussel.
Na een tijdje merk ik dat ik vaak achteraan loop, maar dat stoort me niet. De anderen in de groep hebben immers al heel wat meer kilometers afgelegd dan ik. Meestal ligt het tempo niet te hoog en heb ik de indruk dat ik goed kan volgen, ondanks de weerstand van sommige spieren. Op het einde van dag 1 is dat vooral de trapeziusspier, waarvan ik de naam niet meer zal vergeten. Dank je Shari om een naam te geven aan een spier die ik denk ik nog nooit zo veel gevoeld heb.
Op het einde van dag 2 beginnen de kuitspieren zich te laten voelen, wil de rug niet echt meewerken om de rugzak te blijven dragen, en beginnen de voeten ook van zich te laten horen.
Bij de aankomst aan de auto’s denk ik bij mezelf dat het al bij al nog meevalt. Dat ik het eerlijk gezegd erger had verwacht.
Dat gevoel wordt de komende dagen wat minder wanneer de tot dan onbekende spieren zich wel laten voelen. Ach, als het dat maar is.
Heb ik dan geen opmerkingen? Zeker, maar alleen maar door dingen die ik vergeten ben of waar ik nu aan ga denken dankzij de ervaring van het weekend:
- vergeet geen eten mee te brengen dat je speciaal voor dit weekend koopt (die Chorizo worst had zeker gesmaakt)
- droge snacks (crackers) was ik na de eerste hap al beu, dat neem ik nooit meer mee
- iets anders om aan de voeten te doen om ’s avonds mee rond te lopen of met vermoeide voeten in het water te gaan. Vooral van dat laatste had ik zeker en vast genoten
Wanneer ik nu, 2 weken later terugkijk op dit eerste (en zeker niet laatste) hiking avontuur, ben ik blij dat ik de stap heb gezet om me in te schrijven. Ben ik trots op mezelf dat ik het heb volgehouden. En kan ik alleen maar zeggen tegen andere beginners: DOEN!